ناب ترین غزل حافظ

                           به نظر من این نابترین غزل حافظه  ...

فاش میگویم واز گفته خود دلشادم            بنده ی عشقم و از هردو جهان آزادم

نیست برلوح دلم جز الف قامت دوست        چکنم حرف دگر یاد نداد استادم 

طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق       که دراین دامگه حادثه چون افتادم

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود          آدم آورد دراین دیر خراب آبادم

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت             یارب از مادر گیتی به  چه طالع زادم 

تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق         هردم آیدغمی ازنو به مبارکبادم

گر خورد خون دلم مردمک دیده سزاست           که چرا دل بجگر گوشه ی مردم دادم

سایه طوبی ودلجویی حورولب حوض                بهوای سر کوی تو برفت از یادم

                             پاک کن چهره ی حافظ بسرزلف زاشک

                                    ورنه این سیل دمادم ببرد بنیادم                                                                                                                                                                                                                    نظر شما چیه؟